Mustica je nakon početnog usavršavanja u umetničkom institutu Catania nastavio da studira na rimskoj Akademiji likovnih umetnosti. Počak 1970-ih proveo je u Londonu i Kopenhagenu, pre nego što se početkom 1980-ih preselio u Njujork. U Londonu se našao uronjen u slobodnu kulturu vođenu eksperimentisanjem, posebno u muzici, umetničkoj formi koju on vidi kao najviše duhovnu i sposobnu da utiče na druge vrste izražavanja.

Muzika mu je omogućila da sledi put od figurativnog do apstraktnog. 1986. godine nastanio se u severnoj italijanskoj metropoli , u Milanu. Mustica je predavao na čuvenoj Akademiji likovnih umetnosti u Breri, a takođe je predavao u Budimpešti, pre nego što se vratio u Milano, ovoga puta na poznati tehnički univerzitet (Politecnico).

Mustica je tada odustao od predavanja da se posveti slikanju, fokusirajući se na oblikovanje boje. Godine 1994. njegova umetnost je napravila značajan iskorak kada je počeo da koristi softver za 3D modeliranje kako bi dalje razradio svoje slike, transformišući boju i svoje emocije na platnu u „oblike boje“. Ovaj proces i dalje ostaje jedinstven i zaista ličan. Mustica pravi jednu od svojih tradicionalno kreiranih slika i rekodira je pomoću računara, stvarajući 3D slikovni oblik. U ovom procesu se prelazak iz emocije boje u oblik izražava kroz apstraktne količine. Koža koja odvaja prostor stvorena je gotovo u bestežinskom univerzumu, apstraktna poput boje i misli.

Dobiveni oblici mogu se prevesti u bilo koju meru, čak i za arhitekturu. Musticin rad prelazi kroz umetnost, jer muzika postaje apstrakcija boje, zatim slika, 3D slikovni oblik i na kraju arhitektura. Sicilijanskog porekla, ali međunarodno poznat i priznat, Nina Mustica su obožavali i proučavali slikari, vajari i arhitekti širom sveta.